1. Imię i nazwisko: Mei Sato
2. Wiek: [16-25] 17
3. Ksywka: meisa
4. Opis wyglądu: [Jak widzisz daną postać, wzrost, waga, cechy charakterystyczne, kolor włosów, oczu, w miarę dokładnie, im dokładniej tym lepiej]krótkie, brązowe loki, szare oczy, lekka niedowaga. czarna bluza z kapturem, ozdobionym uszami kota, granatowa spódniczka w krate z łańcuszkiem przyczepionym za pomocą spinek w krztałcie serduszka i kokardki, czarne zakolanówki i średnie glany.
5. Charakter: [Podobnie jak wyżej - opis jak dana postać się zachowuje, na co zwraca uwagę, co sobą reprezntuje, jak patrzy na dane rzeczy]enki. dość nie ufna do ludzi, jednak jak komuś zaufa to jest naprawdę miłą osobą. zwraca szczególną uwagę na to jak osoba traktuje innych. lubi się otaczać ładnymi i praktycznymi przedmiotami ( najczęściej robionymi przez nią samą )
6. Talent: [Nie chodzi o supermoce, a ogólną umiejętność, która wyróżnia postać z tłumu] Kocha rysować, pisać... ogólnie tworzyć przez to przelewa swoje uczycia na rzeczy, dzięki temu uzyskała talent super-licealnej rysowniczki - bo to jej wychodziło najlepiej.
7. Krótka historia postaci: [Kim była, czym się zajmowała, czy ma jakieś specjalne przeżycia czy sytuacje życiowe, które mogły ją ukształtować] Do 13 urodzin Mei była najzwyklejszą nastolatką, typowe szkolne zycie itd. Wdniu jej 13-stych urodzin rodzice ją wzięli do parku rozrywki, tam już czekały na nią jej przyjaciółki. Po przetestowaniu każdej atrakcji i każdego smaku lodów, przyszła pora się rozztać
8. Rodzice Mei znaleźli tylko jedno wolne miejsce trochę oddalone od parku. Byli już niedaleko, wystarczyło tylko przejść przez jezdnię.
9. - To najpięknijszy dzień w moim życiu! - krzyknęła Mei z entuzjazmem.
10. - Będzie jeszcze piękniejszy - odpowiedziała jej mama z uśmiechem. rozbłysło zielone światło. Mei zamknęła oczy i pomyślała o co chodziło mamie? Nagle poczuła silne pchnięcie. Wylądowała na asfalcie. Natychmiast otworzyła oczy. To co zobaczyła... Jej rodzice pchnięci przez samochód kilka metrów dalej. Jej tata... ją popchnął i sam wylądował pod kołami, mama nie zdążyła uskoczyć... Mei chciała wstać! Pobiec do nich!
11. Jednak nogi odmówiły psłuszeństwa... Zaczęła mieć mroczki przed oczami. Teraz tylko słyszała. Słyszała krzyki ludzi. Zaczęła tracić świadomość ostatnie co usłyszała to:
12. -O BOŻE! TAM JEST DZIECKO!
13. Teraz jest sierotą i na dodatek przez pół roku musi jeździć na wózku. Zamknęła się w sobie i płakała po nocach. Jej wychowawca to zauwarzył, i zapisał ją do psychologa. Po wielu, wiielu wizytach wykryto u niej osobowosć Borderline ( wszystko odczuwa strasznie mocno ) po nieudanej próbie wyskoczenia z budynku zamknięto ją w szpitalu na 10 tygodni, potem czuła się lepiej. W szpitalu ją wspierali i jej pomagali.
14. Potem chciała zacząc nowe życie w nowej szkole. Na początku było dobrze, jednak gdy wyciekła informacja, że była w szpitalu stała się pośmiewiskiem. Znów się zamknęła. Te wszystkie drwiny odczuwała tak mocno... Zaczęła wszystkie swoje uczucia przenosić na papier. Wychodziło jej to świetnie. Potem to był nałóg, zaczęła rysować na lekcjach potajemnie. Po pewnym czasie jakaś dziewczyna dobrała się do jej rysunków.
15. Wszystcy zaczęli chwalić jej prace, stała się lubiana, jednak mimo to pamiętała te drwiny, przez co nie nabierała dużo znajomości. Zaczęła brać udziały w konkursach i wygrywała prawie wszystkie. Zdobywała nowe nagrody, stypendia i wyróżnienia. Tak też dostała tytuł superlicealnej...
16. Rozpacz czy nadzieja? : Raz straciłam nadzieję i teraz tego żałuję. Gdyby nie nadzieja to teraz bym wąchała kwiatki od spodu. Nigdy nie mozna tracić nadzieji! Zdecydowanie nadzieja!
17.  
18.  
19. Osoba wysyłająca formularz wyraża zgodę na dowolne użycie stworzonej przez siebie postaci w powieści.
20. Tak.