Była zima, mija wiosna, idzie lato
Jakby cieplej, trochę lepiej nawet jest
Ludzie biegną, ludzie jadą
Wszystko jak w mozaice zdarzeń
Chciałbym zapamiętać z tego chociaż część
W krótkim czasie tyle rzeczy się zmieniło
Tylko nie wiem czy na lepsze, chyba nie
Proszę umysł by pozwolił mi zrozumieć
Ale tak to sobie każdy może chcieć

Z Bogiem parę miechów chyba już nie gadam
Nawet nie wiem czy mi lepiej z tym, czy lżej
Tyle razy miała czekac nas zagłada
A kilka wojen? To normalka jest, czyż nie?
Nie udało mi sie zostać skurwysynem
To podobno jedna z wielu moich wad
Być cynikiem to jest wygrać własne życie
To podporządkować sobie znany świat

Miałem statek i załogę pod pokładem
Ale każdy tam wiosłował tak jak chciał
Gdyby wybuchł bunt może dałbym mu radę
Lecz po sztormie już zostałem całkiem sam
Dopłynąłem gdzieś do brzegu w samym piekle
Wędrowałem tam na pewno wiele dni
Tylko po to żeby diabłu wbić sztylet do gardła
Zmówić pacierz... bo to człowiek jest, jak ty

Była praca której nigdy nie zaznałem
Była szkoła ale zawsze gdzieś tam w tle
Nie paliłem, nie skarżyłem, jeśli trzeba było piłem
O kolegach nigdy nie mówiłem źle
I dziewczyna, była piękna jak ikona
Z nią na drugi koniec świata chciałem biec
Ktoś powiedział: szto, ohuyal ty sobaka
I faktycznie tak skończyłem jak ten pies

Miałem zdrowie które rzadko szanowałem
Miałem wszystko to co tylko mógłbym mieć
Miałem tatę, miałem mamę,
Byłem małym generałem i
Kapslami się bawiłem jak ten cieć
Byłem głupi albo tylko udawałem
Byłem brzydki lub po prostu chciałem być
Zbyt banalne żeby skończyć to morałem
I brutalne by powiedzieć, że to nic