(…) Zoltan położył się wygodnie w łóżku i przy blasku świec zaczął czytać
znaleziony na strychu stary pamiętnik swego dziada, króla Mandrasa:
„W opowiadaniu talent mój mierny, więc wierszowanej formie jam wierny,
W miodnej krainie zwanej Unova, mieszkałem ja, bo o mnie tu mowa,
Szewczyk Mandrasek, bez grosza pokraka, za przyjaciela mam tylko Psyducka.
Cała kraina się ze mnie śmieje, stara chałupka, wicher w niej wieje.
Wtem na tablicy wiadomość straszna, księżniczkę skradła bestia rubaszna,
Król Ash za powrót wręczyć chce cuda, rękę księżniczki (a także jej uda ;)),
Za siódmą rzeką, w ogromnej wieży, bez strachu śmiałek z bestią się zmierzy.
Mandras być może głodem przymiera, lecz w długą podróż migiem się zbiera,
Głupiutki Psyduck i flaszka trunku to cała nadzieja księżniczki ratunku.
Szli dolinami, stada Bedrilli, a na wytchnienie nie ma choć chwili,
Mandras rycerskim baśniom zaprzecza, bo ma Psyducka a nie ma miecza,
Pokemon silny nie jest to wcale, lecz przeciwnika rozśmiesza wspaniale.
Podróż się dłuży, wicher wciąż dmie, mijają noce, mijają dnie,
Wtem niespodzianie za siódmą rzeką, świeci się punkcik tak niedaleko,
Czyżbym ja dotarł do swego celu? Śmiałków po drodze poległych wielu.
Tak, to ta wieża jak dąb wysoka, nie sposób od niej oderwać oka,
Bo zbudowana z brylantów cała, smok ją zbudował, magia wspaniała.
A gdzie księżniczka? Na szczycie być musi, niech choćby okrzyk z siebie
wydusi.
Ach Kocilinko, daj życia znak, czy cię ratować wiedzieć chcę wszak.
Wnet wychyliła głowę Kocinka, - Ty mnie ratujesz? Taka chudzinka?
Jam do niej nie czuł wcale urazy, nie raz żem słyszał takie obrazy.
Już planowałem z księżniczką życie, gdy spokój zmąciło smoka przybycie,
Bestia to straszna, potwór to zły, zatopić w śmiałkach chciałby swe kły.
Księżniczka płacze, bo taki jej los, że kolejny śmiałek straci swój nos,
Mandras ma jednak plan wypasiony, Psyduck jest kluczem do wzięcia żony.
Wy zapytacie jakim to cudem, kaczor rozprawił się z wielkoludem,
Historia w świecie odbiła się echem, bo Psyduck zabił złą bestię śmiechem,
Gdy smok pod wieżą rywala zobaczył, biedak ze śmiechu się rozkaraczył.
A rycerz Mandras, woj niestrudzony, doczekał wreszcie księżniczki-żony.(…)”.
-Niesamowita historia – pomyślał Zoltan.
Przed snem spojrzał jeszcze ostatni raz na dębowe biurko, na którym leżał
pokeball z Psyduckiem w środku. Tak, to był ten pokemon, który odmienił losy
królestwa.
